geschiedenis

De geschiedenis van de love hotels in Japan gaat terug naar de 17-de eeuw toen herbergen al specifieke procedures ontwikkelden voor een discrete binnenkomst, waarbij soms zelfs geheime tunnels werden aangelegd. De latere love hotels waren de zogenaamde plezier accomodaties waar je per uur of per nacht kon betalen om tijd door te brengen met je, al dan niet geheime, liefde. Ook daar was de ingang vaak discreet, de parkeerplaats uit het zicht en de interactie met personeel minimaal. Kamers werden vaak gekozen uit een paneel met knoppen en de rekening kon worden voldaan door het gebruik van een pneumatische buis, een geldautomaat of een personeelslid achter een ruit met matglas. De term lovehotel komt van het eerste hotel dat op basis van dit concept in 1968 in Osaka geopend werd en de naam "Hotel Love" kreeg. Vele duizenden love hotels zijn sindsdien geopend. In eerste instantie waren ze bedoeld om jonge koppels een verblijf met privacy te geven. De eerste tijd na de oorlog tot de jaren 60 woonden de Japanners in kleine huizen met slaapgedeeltes die overdag als gemeenschappelijke ruimtes werden gebruikt. Jonge stellen woonden vaak bij ouders of grootouders in waardoor er weinig ruimte voor privacy was. Love hotels boden uitkomst doordat er per uur een kamer kon worden gehuurd. De keerzijde was dat lovehotels ook door prostituees gebruikt werden, zeker toen in 1958 de legale prostitutie werd afgeschaft name vele prostituees hun klanten mee naar love hotels. Tegen 1961 waren er alleen in Tokio al 2700 love hotels. Voor die tijd hadden de hotels ongewone attracties zoals spiegels aan de plafonds, roterende en/ of trillende bedden, animaties op de muren en ongewone verlichting. In de jaren 80 en 90 ging het economisch zo goed dat lovehotels bijna een status symbool werden. Als je met je partner uitging was het ultieme uitje een avond naar een love hotel. De hotels waren zo populair dat wel gezegd wordt dat de hele generatie twintigers en dertigers van nu in love hotels verwekt zijn. De hotels bloeiden en de concurentie was zo hevig dat de hotels zich moesten onderscheiden om klanten te trekken. De architectuur van de hotels werd steeds opzichtiger met gebouwen in de vorm van kastelen, boten of UFO's, meestal opzichtig verlicht met neonverlichting. Ook de interieurs werden steeds aparter en bij vele hotels werden de kamers ingericht naar een thema in de hoop zo tegemoet te komen aan de fantasieën en wensen van de klanten. In 1984 plaatste "Businesses Affecting Public Morals Regulation Act, (een wet uit 1948 die zich bezig hield met het openbaar moraal), de zedenregelgeving en daarmee de love hotels onder jusisdictie van de politie. Om die reden zijn er destijds veel nieuwe hotels gebouwd om te voorkomen dat ze geclassificeerd zouden worden als love hotel. Daarmee kwam er tevens een eind aan de opzichtige, overdreven en bizarre ontwerpen. Toen deze wet in 2010 werd gewijzigd werden er nog strengere beperkingen opgelegd aan de love hotels omdat de grens tussen een regulier hotel en love hotel steeds kleiner werd. Vandaag de dag hebben lovehotels nog steeds een groot aandeel in de dating- en sexindustruie van Japan, maar het gebruik door koppels en jongeren is afgenomen. Lovehotels worden steeds meer gebruikt door toeristen als goedkoper alternatief om de nacht door te brengen op een bijzondere locatie. Spaceshuttle Love Hotel is een 3 verdiepingen tellend love hotel. Hoewel het al jaren leeg staat is het in goede staat gebleven en zou zo weer in gebruik kunnen worden genomen. De paarse en blauwe verlichting op de uithangborden en het dak zorgden samen met de neonstrips voor de verlichting aan de buitenkant en maakten dat het hotel moeilijk over het hoofd gezien kon worden. Bij aankomst reden de klanten over een opit met aan weerszijden een tuin in Japanse stijl waarin een beeld stond van een Tanuki, het symbool voor vruchtbaarheid. De klanten die volledig anoniem wilden blijven konden hun auto in 1 van de 9 garageboxen rijden. Vandaaruit had men direct toegang tot de hotelkamer. Via een vacuum buizen systeem kon de klant geld sturen naar de receptie zodat persoonlijk contact niet nodig was. Via de telefoon kon men een warme maaltijd bestellen die via een liftje direct in de kamer werd bezorgd. Zo was totale discretie gewaarborgd. Klanten waarbij de anonimiteit wat minder belangrijk was konden op de overdenkte parkeerplaats parkeren en via de hoofdingang kwamen zij bij de receptie. Daar hingen foto's van de 11 andere kamers op de eerste en tweede verdieping; als de foto van de kamer verlicht was betekende dit dat de kamer beschikbaar was. Kamers kon men huren per blokken van 2 uur voor 3200 tot 3800 yen (rond de 25 a 30 euro), of voor een hele nacht vooor 6000 a 6500 yen. Alle kamers hadden een bepaald thema, zo was er vooor iedere fantasie een kamer. Het middeleeuwse thema had een kamer met een bed in de vorm van een koets, maar je kon ook kiezen voor een bed in de vorm van een gele Rolls Royce waarbij aan het plafond een spiegel hing in de vorm van een autosleutel. Er was een kamer met een bed in de vorm van een UFO en een kamer waarbij een raketvormig bed op rails heen en weer bewoog over de met lichten afgezette landingsbaan waarbij de muren en plafonds van spiegels waren. Bedreef je de liefde liever in de cockpit van een vliegtuig dan was je bed de cockpit en keek je uit op de oranje lichten van de landingsbaan waarbij de muren een nachtelijk stadsgezicht lieten zien. Een andere kamer had muren die de afbeelding van een luchthaven lieten zien waarbij het bed blauw, geel en rood was en sleebanen had. Moest het wat ruiger dan was er de SM kamer met diverse attributen waaronder een rad waaraan je iemand kon vastbinden, of een kamer waar een boksring het grootste gedeelte van in beslag nam. Wat vrolijkere thema's waren er ook; zo kon je bijvoorbeeld kiezen voor een kamer met een Disney thema waarin een veelkleurig bed stond met twee nepbomen ernaast en op de muren was een Disney kasteel afgebeeld. Wat te denken van de kermiskamer met draaicarrousel met twee paarden die rond het bed draaiden en waarbij scenes van clowns de muren sierden of de tropicana kamer met een roterend bed en gestreepte muren. Wat ondeugender kon tenslotte ook nog in de Playboy kamer met een bed in de vorm van een roulettetafel en playboy konijnen op de luiken. Het lijkt waarschijnllijk dat het hotel niet meer aan de eisen kon voldoen die de wijziging van de wet in 2010 met zich mee brachten en daarom is gesloten.


	Space Shuttle Love Hotel HOME terug naar overzicht terug naar foto's --- De geschiedenis van de love hotels in Japan gaat terug naar de 17-de eeuw toen herbergen al specifieke procedures ontwikkelden voor een discrete binnenkomst, waarbij soms zelfs geheime tunnels werden aangelegd. De latere love hotels waren de zogenaamde plezier accomodaties waar je per uur of per nacht kon betalen om tijd door te brengen met je, al dan niet geheime, liefde. Ook daar was de ingang vaak discreet, de parkeerplaats uit het zicht en de interactie met personeel minimaal. Kamers werden vaak gekozen uit een paneel met knoppen en de rekening kon worden voldaan door het gebruik van een pneumatische buis, een geldautomaat of een personeelslid achter een ruit met matglas. De term lovehotel komt van het eerste hotel dat op basis van dit concept in 1968 in Osaka geopend werd en de naam "Hotel Love" kreeg. Vele duizenden love hotels zijn sindsdien geopend. In eerste instantie waren ze bedoeld om jonge koppels een verblijf met privacy te geven. De eerste tijd na de oorlog tot de jaren 60 woonden de Japanners in kleine huizen met slaapgedeeltes die overdag als gemeenschappelijke ruimtes werden gebruikt. Jonge stellen woonden vaak bij ouders of grootouders in waardoor er weinig ruimte voor privacy was. Love hotels boden uitkomst doordat er per uur een kamer kon worden gehuurd. De keerzijde was dat lovehotels ook door prostituees gebruikt werden, zeker toen in 1958 de legale prostitutie werd afgeschaft name vele prostituees hun klanten mee naar love hotels. Tegen 1961 waren er alleen in Tokio al 2700 love hotels. Voor die tijd hadden de hotels ongewone attracties zoals spiegels aan de plafonds, roterende en/ of trillende bedden, animaties op de muren en ongewone verlichting. In de jaren 80 en 90 ging het economisch zo goed dat lovehotels bijna een status symbool werden. Als je met je partner uitging was het ultieme uitje een avond naar een love hotel. De hotels waren zo populair dat wel gezegd wordt dat de hele generatie twintigers en dertigers van nu in love hotels verwekt zijn. De hotels bloeiden en de concurentie was zo hevig dat de hotels zich moesten onderscheiden om klanten te trekken. De architectuur van de hotels werd steeds opzichtiger met gebouwen in de vorm van kastelen, boten of UFO's, meestal opzichtig verlicht met neonverlichting. Ook de interieurs werden steeds aparter en bij vele hotels werden de kamers ingericht naar een thema in de hoop zo tegemoet te komen aan de fantasieën en wensen van de klanten. In 1984 plaatste "Businesses Affecting Public Morals Regulation Act, (een wet uit 1948 die zich bezig hield met het openbaar moraal), de zedenregelgeving en daarmee de love hotels onder jusisdictie van de politie. Om die reden zijn er destijds veel nieuwe hotels gebouwd om te voorkomen dat ze geclassificeerd zouden worden als love hotel. Daarmee kwam er tevens een eind aan de opzichtige, overdreven en bizarre ontwerpen. Toen deze wet in 2010 werd gewijzigd werden er nog strengere beperkingen opgelegd aan de love hotels omdat de grens tussen een regulier hotel en love hotel steeds kleiner werd. Vandaag de dag hebben lovehotels nog steeds een groot aandeel in de dating- en sexindustruie van Japan, maar het gebruik door koppels en jongeren is afgenomen. Lovehotels worden steeds meer gebruikt door toeristen als goedkoper alternatief om de nacht door te brengen op een bijzondere locatie. Spaceshuttle Love Hotel is een 3 verdiepingen tellend love hotel. Hoewel het al jaren leeg staat is het in goede staat gebleven en zou zo weer in gebruik kunnen worden genomen. De paarse en blauwe verlichting op de uithangborden en het dak zorgden samen met de neonstrips voor de verlichting aan de buitenkant en maakten dat het hotel moeilijk over het hoofd gezien kon worden. Bij aankomst reden de klanten over een opit met aan weerszijden een tuin in Japanse stijl waarin een beeld stond van een Tanuki, het symbool voor vruchtbaarheid. De klanten die volledig anoniem wilden blijven konden hun auto in 1 van de 9 garageboxen rijden. Vandaaruit had men direct toegang tot de hotelkamer. Via een vacuum buizen systeem kon de klant geld sturen naar de receptie zodat persoonlijk contact niet nodig was. Via de telefoon kon men een warme maaltijd bestellen die via een liftje direct in de kamer werd bezorgd. Zo was totale discretie gewaarborgd. Klanten waarbij de anonimiteit wat minder belangrijk was konden op de overdenkte parkeerplaats parkeren en via de hoofdingang kwamen zij bij de receptie. Daar hingen foto's van de 11 andere kamers op de eerste en tweede verdieping; als de foto van de kamer verlicht was betekende dit dat de kamer beschikbaar was. Kamers kon men huren per blokken van 2 uur voor 3200 tot 3800 yen (rond de 25 a 30 euro), of voor een hele nacht vooor 6000 a 6500 yen. Alle kamers hadden een bepaald thema, zo was er vooor iedere fantasie een kamer. Het middeleeuwse thema had een kamer met een bed in de vorm van een koets, maar je kon ook kiezen voor een bed in de vorm van een gele Rolls Royce waarbij aan het plafond een spiegel hing in de vorm van een autosleutel. Er was een kamer met een bed in de vorm van een UFO en een kamer waarbij een raketvormig bed op rails heen en weer bewoog over de met lichten afgezette landingsbaan waarbij de muren en plafonds van spiegels waren. Bedreef je de liefde liever in de cockpit van een vliegtuig dan was je bed de cockpit en keek je uit op de oranje lichten van de landingsbaan waarbij de muren een nachtelijk stadsgezicht lieten zien. Een andere kamer had muren die de afbeelding van een luchthaven lieten zien waarbij het bed blauw, geel en rood was en sleebanen had. Moest het wat ruiger dan was er de SM kamer met diverse attributen waaronder een rad waaraan je iemand kon vastbinden, of een kamer waar een boksring het grootste gedeelte van in beslag nam. Wat vrolijkere thema's waren er ook; zo kon je bijvoorbeeld kiezen voor een kamer met een Disney thema waarin een veelkleurig bed stond met twee nepbomen ernaast en op de muren was een Disney kasteel afgebeeld. Wat te denken van de kermiskamer met draaicarrousel met twee paarden die rond het bed draaiden en waarbij scenes van clowns de muren sierden of de tropicana kamer met een roterend bed en gestreepte muren. Wat ondeugender kon tenslotte ook nog in de Playboy kamer met een bed in de vorm van een roulettetafel en playboy konijnen op de luiken. Het lijkt waarschijnllijk dat het hotel niet meer aan de eisen kon voldoen die de wijziging van de wet in 2010 met zich mee brachten en daarom is gesloten. ---