|
|||
Historie:
In het centrum van deze stad staat een prachtig theaterzaaltje met gietijzeren skeletbouw te verkommeren. Het zaaltje was lange tijd één van de weinige theaters in de stad en werd in 1913 in opdracht van de katholieke burgervereniging Amicitia gebouwd. Deze vereniging bestond uit vooraanstaande katholieke burgers en werd opgericht in 1868. De jaren erna oefende zij grote invloed uit in de stad. In 1869 sloot ze zich aan bij de Fédération des Cercles Catholiques die als doelstelling had om haar leden deftige ontspanning te bezorgen in een geest van christelijke eendracht en broederlijkheid.
Het theater werd gebouwd naar een ontwerp van ingenieur-bouwmeester A. van der Heyden. Uniek aan het gebouw is het ijzeren geraamte dat in 1897 op de wereldtentoonstelling in Brussel heeft gestaan. Oorspronkelijk zou het een rechthoekig en volledig onderkelderd gebouw worden van 12 bij 26 vierkante meter. Achteraan zou een licht versmallende uitbouw met toneeltoren komen.
In de loop der tijd zijn er wel wat wijzigingen aangebracht aan het theater, zo is de haakse uitbouw aan de voorkant recent en komen de ruimte achter het podium, de doorgang op de gelijkvloerse verdieping en de tussenverdieping niet voor op de oorspronkelijke tekeningen. Het pand heeft een vrijstaande kopgevel van drie trav. en langsgevels van elf trav. met een souterrain en hoge bovenverdieping onder een zadeldak dat bedekt is met mechanische pannen. Het is ontworpen als gietijzeren skeletbouw met bakstenen lijst- en puntgevels, in de kopgevel onopvallend gemarkeerd door enkele segmentboogvensters en een door lisenen aangegeven inkomtrav. met rechthoekige toegang en trappen; een rechthoekige doorgang met gietijzeren latei werd onder de volledige diepte van de r.trav. aangebracht.
Het interieur bestaat uit een éénbeukige toneelzaal overspannen door vijf opengewerkte, metalen spanten op ranke gietijzeren zuiltjes met Corintisch apiteel en pijlers, die tevens de omlopende galerij ondersteunen. De galerij wordt afgeschermd door een buikige gietijzeren leuning met florale motieven. De vormgeving en constructie van het gietijzeren skelet is vermoedelijk afkomstig van een Brussels tentoonstellingspaviljoen aangezien ze ouder zijn dan de opbouw van de zaal. De wanden zijn bepleisterd en beschilderd, het plafond is gebogen en doorbroken door segmentboogvensters in de langsgevels. Het podium loopt licht op en wordt afgesloten met een korfboog in geprofileerde omlijsting met laurierbladeren en maskerkopsleutel. De bakstenen wanden van podium en toneeltoren zijn niet afgewerkt. De dragende metalen structuur loopt door in het souterrain, cf. gietijzeren pijlers en troggewelven op I-balken. De toneeluitrusting is nog aanwezig.
Het gebouw is sinds 1993 een beschermd monument. De benedenverdieping van het pand wordt af en toe nog gebruikt, maar de bovenverdieping staat leeg en is helemaal vervallen. Gezien de staat waarin het zaaltje nu verkeert, is het moeilijk te geloven dat het ooit gebruist heeft van het leven. Zo organiseerde men er niet alleen toneelopvoeringen, maar ook vroegere studentenclubs vierden er uitgebreid hun studentenbals. Ergens in de zestiger jaren verloor het theater haar functie en heeft in de jaren zevertig nog kort dienst gedaan als veilinghuis waarna het geheel verlaten werd.
Al enkele jaren is men bezig met een renovatieplan, tot nog toe zonder succes. Dat is ook niet helemaal verwonderlijk aangezien een renovatie rond de 1,2 miljoen euro gaat kosten. Voordeel is dat er wel aanspraak op subsidies gedaan kan worden vanwege de beschermde status. De huidige eigenaars hopen een investeerder te vinden of een koper. Het pand staat te koop voor 700.000 euro. In het kader van een stadsvernieuwingsproject komt de toekomst van het theaterzaaltje opnieuw ter sprake. Er zijn plannen het pleintje voor het theater uit te breiden tot aan de nieuwe galerij die tussen de markt en het centrale plein van het project zal worden aangelegd. Het is de bedoeling dat de zaal na de renovatie niet alleen gebruikt wordt als theaterzaal, maar dat er ook andere activiteiten plaats gaan vinden. Misschien komt dat bruisende leven ooit terug.
  |
