Ford Capri 2.0 S V6
Kenteken: GG-15-FB
Bouwjaar: 28-07-1980
Gekocht op 04-05-1993 voor 1000 gulden
Verkocht op 01-11-1998 voor 3500 gulden
Mijn nieuwe Capri; zwart met zilveren sportstrepen en verhoogd aan de achterkant. In zo'n auto wil je niet gezien worden vond ik. Dus andere achterveren erop gezet zodat hij weer op normale hoogte stond en vervolgens begonnen om de auto volledig te strippen om hem spuitklaar te maken. Al strippend bleken de uitlaten, waterpomp, keienvanger en interieur ook niet meer je van het, en zat er toch nog wel wat laswerk aan (ook hier weer een aantal stoelsteunen). Laswerk en schuurwerk werd bij Garage van Beek gedaan en ook bestelden zij de nieuwe onderdelen.
              De kleur die ik had uitgezocht was een Volkswagen kleur: dark pearl blue. Nadat hij gespoten was kon ik met het opbouwen beginnen. Het interieur uit de vorige Capri had ik er uit gehaald want dat zag er keurig uit. De RS velgen werden gemoffeld, er kwamen in kleur gespoten sportspiegels op, er kwam "nieuwe" portierbekleding op, zonder gaten voor de boxen, een intacte hoedenplank en een nieuw dashboard waar geen groot gat voor de radio in was gezaagd. Uiteraard werd er een passende radio bij gezocht. Er werden windschermen op de voorruiten gezet, het dashboard kreeg wittte tellerplaten, er kwam een sportstuur in en racepedalen. Zowaar geen verstralers deze keer, wel de originele mistlampen! Een deel van die onderdelen kwam van een Capri af waar ik voor 200 gulden alles af mocht halen wat ik wilde hebben. Dus met de aanhanger en vrienden naar het Noorden des lands en met een aanhanger vol weer teruggereden.
   Toen de auto klaar was kreeg ik bij mijn eerste ritje naar het postkantoor in Amersfoort al van twee mensen complimenten en de vraag of hij te koop was. Dat was leuk! Kort erop kon de Capri als trouwauto ingezet worden. Het was nog wel spannend of hij het de gehele dag zou volhouden omdat er ergens een elektrische storing zat. De motor sloeg dan ineens af en hij startte ook niet meer vanzelf. Eerst moest er wat bij het zekeringen kastje geprutst worden en dan deed hij het meestal weer. Maar alles ging goed. De storing werd verholpen en vervolgens gingen we op vakantie naar Frankrijk. We hadden net een gezinsuitbreiding en het leek makkelijker om met een caravan te gaan. Dus een oud ding op de kop getikt en op pad. Alles ging prima tot ik op een smal bergweggetje aan het keren was. Ineens een hoop stoom en alle koelvloeistof lag onder de auto! Het bleek dat er een klem van een koelslang was losgeraakt. Tja, ANWB bellen kon toen niet (en geen mobieltje en geen buitenland hulp), op de weg blijven staan en wachten op hulp in een vrij onbewoonbaar en stil stuk leek ook geen optie met een kind van 2 maanden op de achterbank. Dus de slang er weer opgedrukt en vastgeschroefd en voorzichtig de weg vervolgt in de hoop ergens een huis met een kraan te vinden. Wat een verschrikkelijke rit was dat. Het was prachtig weer, alle ramen waren open gezet, de kachel voluit en de temperatuur liep maar op. Heuveltje op, temperatuur omhoog waarbij het blok afgrijselijk begon te piepen. Heuveltje af, gas los, temperatuur zakte iets en het piepen ging over en zo ging het voort, heuveltje na heuveltje. Plotseling was er een grote, uitgestorven, parkeerplaats bij iets dat op een tuincentrum leek. Alles was echter dicht, maar.... er was een kraan en er kwam nog water uit ook. Langzaam aan het blok gekoeld en de radiator gevuld en wonder boven wonder de hele vakantie geen problemen meer gehad.
 Eenmaal thuis heb ik het motorblok toch vervangen voor het blok uit de Capri van André, dat had nog geen 100.000 kilometer gelopen en was dus een goed blok. Nog later vond ik met Gert een 5 bak op de sloop en heb deze gewisseld met de originele 4 bak. Weer later vonden we op een sloperij in Duitsland ook een Capri met stuurbekrachtiging en ook deze hebben we eronder gezet. Dat ging echter helemaal niet goed, want de motorsteunen voor een Capri met stuurbekrachtiging zijn anders dan die zonder stuurbekrachtiging. Dat wisten we niet en we hadden de mototorsteunen niet meegenomen. Dus terug naar de sloperij in Duitsland waar de Capri inmiddels geplet was. Het heeft maanden geduurd voordat ik de juiste motorsteunen had en de klus afgemaakt kon worden.
 De Capri met de stuurbekrachtiging, nog een hele klus die er af te krijgen!
            Tenslotte werd nog de S striping aangebacht, daarna kwam er nog meer gezinsuitbreiding en was de Capri niet erg praktisch. Hij werd geschorst en later verkocht. Toen was hij weer aan een nieuwe laklaag toe. De dorpels waren er slecht aan toe, er zaten gaten in en er was veel roest (nog net geen APK afkeur), de achterklep had langs vrijwel de hele onderkant dikke roestblazen en ook op de voorschermen zaten wat plekken. De remmen zaten vast en zo waren er nog meer zaken die weer aangepakt moesten worden. Een auto moet rijden, dat bleek wel weer. Evengoed ook van de Capri erg jammer dat hij verkocht moest worden en ik hem niet ergens in een schuur weg kon zetten. Ook deze auto lijkt uiteindelijk weer op de sloperij te zijn aanbeland, zonde!!
 |