Mitsubishi Celeste 1600 ST
Kenteken: 25-UM-65
Bouwjaar: 23-02-1978
Gekocht op 02-10-1987 voor 1250 gulden.
Verkocht op 04-07-1991 voor 750 gulden.
Zie hier mijn "nieuwe" Celeste! De kleur was natuurlijk bedroevend en ik wilde hem gelijk overspuiten. Dat is er echter nooit van gekomen, naarmate ik de auto langer had begon ik de gele kleur steeds leuker te vinden en iedereen herkende je gelijk! Toen ik deze auto kocht stond er 109.000 kilometer op de teller. De auto had achter een keer schade gehad en dat was niet helemaal goed gerepareerd. Zo paste het paneel tussen achterlampen niet meer omdat hij een milimeter of 2 te weinig was uitgedeukt! Het plastic paneeltje was doormidden gezaagd en in twee helften, iets korter, weer gemonteerd. Daarnaast was er dermate veel plamuur gebruikt dat er in de loop der tijd de lak is gaan werken en er een scheurtje in het geplamuurde achterspatbord was ontstaan. Hier kwam natuurlijk vocht in en de scheur groeide met een centimeter of 2 per jaar. Wat een fijne auto was dit. Bijna 100.000 kilometer gereden zonder al teveel mankementen.
 De grote beurten deed ik zelf en een moeilijkere klus die me nog bij staat is het vervangen van de achteras. Waarom deze vervangen moest worden zou ik niet meer weten, maar onder deskundige hulp van Garage van Beek in Soesterberg hebben Gert en ik de as vervangen. We waren toch wel enigszins verbaasd dat alles het na de montage ook weer deed. Uiteraard werd ook de Celeste gepimpt..... Onderstaande foto's laten zien hoe hij was toen ik hem kocht, hij had als optie gele mistlampen.
  De grille, velgen en achterkant werden geheel, zoals dat in die tijd ging, dezelfde kleur als de auto gemaakt. Er kwam een spiegel aan de rechterkant en beiden spiegels werden ook geel geverfd, zelfs de ruitenwissers moesten er aan geloven. Natuurlijk kwam er een spoiler op de achterklep. Deze heb ik er gewoon met montagekit opgeplakt, dat kon achteraf gezien ook prima, want hij is nooit meer losgeraakt. De sierringen had ik overgezet van mijn oude Celeste.
   Tja, nu zeg ik "beetje jammer" van die ver- en breedstralers, maar toen vond ik het mooi. De knipperlichten en stadslichten had ik omgedraaid zodat ik Amerikaanse stadslichten had. Dat heb ik later bij vrijwel al mijn auto's gedaan.
  De verstralers werden al snel vervangen voor een maatje groter. Er werden voor en achter spatlappen gemonteerd (en geel geschilderd en vervolgens na korte tijd weer verwijderd omdat ik het niet mooi vond.) Alle ruiten, behalve de voorruit, werden geblindeerd. Er zaten 3 lagen folie op en je zag door de achterruit vrijwel niets meer. De zijruit ging nog wel, maar het zou nu absoluut (en terecht) worden afgekeurd. De voorstoelen en achterbank werden vervangen door een set die in nieuwstaat was. Op de achterbank had ik hoofdsteunen bevestigd. Het dashboard werd eruit gehaald en vervangen door een dashboard dat nog origineel was en geen groot vierkant gat voor de radio had. Ik kocht een radio-cassette die in de voorgemonteerde gaten in het dashboard paste. Ook de deurpanelen werden vervangen voor exemplaren waar geen gaten voor luidsprekers in waren gemaakt. Op de sloop vond ik de twee meters die bij de 2 liter modellen extra in de middenconsole waren gemonteerd en deze werden er in gezet en werkend gemaakt. Er kwam een houten versnellingspook met Mitsubishi logo. Tenslotte werd de witte hemel zwart gespoten.
      Met een andere vriend, Sander, was ik een keer op een autosloop waar een oud mannetje me wel "allulinium vellingen" wilde verkopen. Dat heb ik toen niet gedaan, maar enige tijd later kon ik via Garage van Beek een set mooie velgen kopen. Ze kwamen van een Amerikaanse auto af en ik moet 400 gulden betalen, dat was inclusief de banden die nog een jaar meekonden. De velgen heb ik later weer voor 200 gulden verkocht.
   Via een advertentie in de krant kwam ik aan en achterruit jalouzie. Deze werd er later afgejat. Vast door iemand die op de nabijgelegen kazerne was gelegerd. Daar heb ik ten minste 1 zwart/ gouden jubileum uitvoering gespot.
 In de buurt werden nieuwe huizen gebouwd. Destijds waren bouwplaatsen gewoon open voor verkeer. De wegen waren wat "voorgereden" door vrachtwagens en bestonden dus met name uit aangereden zand. Ze waren niet geëgaliseerd of al bedekt met puin. In de bochten was het zand er vaak wat uitgereden zodat er een soort kuipbochten waren ontstaan die bij regen vol grote waterplassen kwamen te staan. Een prachtig circuit waar je ongestoord een beetje kon "crossen". Daarbij bleek de Celeste een betrouwbare auto, je kon er mooi driftend de bochten mee door en bij onderstuur corrigeerde hij gelijk als je het gas los liet. Soms spatte het water de hele auto over en dat leidde weer tot een poetsbeurt met resultaat.
     De Celeste was een veelzijdige auto, met de achterbank plat konden er heel wat spullen in verhuisd worden, of bouwmateriaal bij de bouwmarkt gehaald worden, maar op vakanties hebben we ook meermalen met z'n tweeën achterin de Celeste geslapen. Pas in 2016 zag ik dat ze in Amerika zelfs een soort tenten voor de Celeste verkochten. Je kon dan de achterklep openlaten staan en daar een soort hoes overheen hangen. Dat was destijds makkelijk en iets comfortabeler geweest dan een schoen tussen de klep en het slot voor de frisse lucht en iets meer speling tussen je hoofd en de achterklep.
 Eind 1990 verkocht ik de Celeste aan mijn toenmalige vriendin. Zij heeft hem nog een tijd uitgeleend aan een weer een andere vriend, Andre. Hij had een Camaro en woonde in Zwitserland. De Camaro was kapot en het euvel kon niet echt gevonden worden. Hij kon dus niet terug naar huis en is met de Celeste gegaan. Hij vertelde nog nooit zoveel bekijks te hebben gehad in Zwitserland.
         Twee jaar later was het echt afgelopen: Garage van Beek had me al een paar keer gematst door niet al te moeilijk te doen over de met glasvezel matjes dichtgemaakte achterkant. De randen achter de achterwielen waren geheel weggerot en zouden opnieuw gelast moeten worden. Daarnaast gebruikte hij de nodige olie en zou hij, om hem weer echt mooi te krijgen, opnieuw uitgedeukt moeten worden en gespoten. Hoewel ik het nu heel jammer vind dat ik deze Celeste niet ergens in een schuur heb kunnen wegzetten, samen met de lading onderdelen die ik had verzameld, vond ik toen de kosten te hoog. Daarnaast had ik inmiddels een andere auto gekocht. Met een respectabele kilometerstand van 199.000 kilometer is de Celeste op eigen kracht door mij naar de sloperij gereden.
 |